Notre Dame de Paris
29.06.2006 | komentarze: 0
„Notre Dame de Paris” jest jednym z najpopularniejszych francuskich musicali. Jego premiera odbyła się 16 września 1998 roku w Palais des Congres de Paris. Głównym pomysłodawcą musicalu był Luc Plamondon. To właśnie on napisał przepiękne libretto na podstawie klasycznej powieści Wiktora Hugo „Katedra Marii Panny w Paryżu”. Jednak cały musical nie odniósłby takiego sukcesu, gdyby nie wspaniała muzyka, napisana przez Richarda Cocciante z przepięknymi utworami „Bohemienne”, "Belle", oraz "Le temps des cathedrales" na czele.
Niemało problemów sprawiło twórcom dobranie odpowiedniej obsady do musicalu. W końcu udało się ją skompletować i tak oto jako Dzwonnik Quasimodo wystąpił sam Garou – wtedy nikomu jeszcze nieznany piosenkarz z Quebecu. W postać Cyganki Esmeraldy wcieliła się Hélene Ségara, jako piękny Phoebus wystąpił Patrick Fiori, a jego narzeczoną Fleur de Lys była Julie Zenatti. Jedną z najciekawszych postaci w musicalu jest archidiakon Frollo, w którego postać wcielił się Daniel Lavoie. Oprócz nich wystąpił również Luck Mervil jako książę Cyganów Clopin, a księciem paryskich ulic Gringoirem był Bruno Pelletier. Na szczególną uwagę zasługuje wspaniała choreografia Martino Mullera. Moim zdaniem grupa taneczna spisała się na medal. Notre Dame de Paris w takowej obsadzie doczekało się bardzo dobrej ekranizacji.
Akcja musicalu ma miejsce w 1482 roku w Paryżu. W bramach miasta stają Cyganie i włóczęgi, bezskutecznie żądając otwarcia bram. Wdzierają się więc do miasta, co bardzo nie podoba się archidiakonowi Katedry Marii Panny. Uważa, iż przez nich w mieście zacznie szerzyć się rozpusta i złodziejstwo. Dlatego też prosi żołnierza królewskiej armii, Phoebusa, aby wypędził ich z Paryża. Szczególną nienawiścią Frollo pała do młodej Cyganki Esmeraldy. Jednak Phoebus, zafascynowany jej niesamowitą urodą, nie wykonuje rozkazu. Archidiakon postanawia więc na własną rękę pozbyć się wroga i namawia kalekiego dzwonnika katedry, Quasimoda, aby pojmał dziewczynę. Z opresji ratuje ją sam Phoebus, a ta zakochuje się w nim od pierwszego spojrzenia i - wierząc jego zapewnieniom o miłości - umawia się z nim na schadzkę w Val d’amour.
Następnego dnia Quasimodo odbywa karę chłosty na pręgierzu za usiłowanie porwania. Prosi ludzi o choćby kroplę wody, jednak tylko Esmeralda lituje się nad nim i daje mu pić, czym rozczula Dzwonnika. Z kolei zakochany w Cygance archidiakon, z wściekłości, że nie jest w stanie zdobyć serca dziewczyny, knuje intrygę. Postanawia zabić Phoebusa, a winą obarczyć Esmeraldę. Dziewczyna zostaje za „swój” czyn skazana na śmierć przez powieszenie. Kilka godzin przed wykonaniem wyroku Frollo przychodzi do celi skazanej i obiecuje jej wolność w zamian za oddanie się mu. Esmeralda stanowczo odmawia, jednak Frollo nie przyjmuje odmowy. Z opresji ratuje ją jej przyjaciel Clopin i zakochany w niej Quasimodo. Garbus ukrywa Cygankę w katedrze. Tymczasem okazuje się, że Phoebus żyje i – co więcej – jest przekonany o winie Esmeraldy. Wraz z pozostałymi żołnierzami przeprowadza szturm na Notre Dame i wiesza Cygankę! Triumf Frolla nie trwa jednak długo – zrozpaczony i wściekły Quasimodo zabija swego opiekuna, a sam umiera, trzymając w ramionach martwą Esmeraldę...
Musical ten odniósł wielki sukces. Przez wiele miesięcy był wystawiany we Francji, Belgii i w Quebecu. Powstało tez wiele wersji językowych, m.in. angielska z Garou, Danielem Lavoie, Bruno Peleltier i Luckiem Mervilem, włoska, rosyjska, hiszpańska, a nawet japońska.
Realizacją polskiej, amatorskiej wersji Notre Dame de Paris zajęła się krakowska grupa teatralna De Oriunde. W rolach głównych wystąpili między innymi: Leszek Olejarczyk jako Quasimodo, Karolina Sułowska w roli Esmeraldy, Edyta Krzemień jako Fleur de Lys i Piotr Nowacki jako Febus. Wersja ta różniła się od oryginału. Premiera odbyła się 16 września 2006 roku w Teatrze Groteska w Krakowie.
Autor: Mrs Jones
